जीवन

जीवन

नयनांचे काठ भरले, कोणा कसे ना कळले

किती बेचिराख, अश्रूंचेही पाट झाले

जीवनाच्या मैफिलीत, गीत कुणीही गाता

किती अबोल शब्द, शब्दांचे ताल झाले

वास्तवाच्या जगात, आहे अजूनही मी

किती भ्रमात होते, शब्द बेभान झाले

असावे पोरके जग हे, भालीच आहे शान

ओठीच शब्द शृंखला, परि खेचतांना विसरले

ओठी शब्दांचे वजन, आहे नयनाला भावणारे

श्वासात श्वास गुदमरला, आर्त स्मशान उरले

                                    सौ. संगीता टापरे

                                     नागपूर

                                     ९६२३३८८००७